Bernard urodził się w rycerskim rodzie burgundzkim, na zamku Fontaines pod Dijon weFrancji w 1090 r. Ojciec marzył dla syna o karierze na dworze księcia Burgundii. historia głosi, że w Boże Narodzenie Bernardowi miało się pojawić Dziecię Boże i zachęcać chłopca, aby poświęcił się służbie Bożej. Kiedy miał 17 lat (1107 r.), umarła mu matka. Zwrócił się wówczas do Maryi, by mu zastąpiła matkę ziemską.

Będzie to jeden z rysów charakterystycznych jego ducha: tkliwe nabożeństwo do Bożej Matki.

Mając 22 lata wstąpił do surowego opactwa cystersów w Citeaux, pociągając za sobą trzydziestu towarzyszy młodości. Niedługo potem również jego ojciec wstąpił do tego opactwa. Żywoty Bernarda głoszą, że wśród niewiast powstała panika, iż nie będą miały mężów, bo wszystko, co było najszlachetniejsze, Bernard zabrał do zakonu.

Wysłany przez św. Stefana, opata, do założenia nowego opactwa w pobliżu Aube, w diecezji Langres, któremu Bernard od pięknej kotliny nadał nazwę Jasna Dolina (Clara Vallis – Clairvaux). Jako pierwszy opat tegoż klasztoru otrzymał święcenia kapłańskie. Miał wówczas 25 lat. W tym opactwie pozostał przez 38 lat jako opat. Stąd też rozpowszechniał dzieło św. Roberta (+ 1110) i św. Stefana (+ 1134) przez założenie 68 nowych opactw, toteż słusznie nadano mu tytuł współzałożyciela zakonu cystersów. Bernard nadał mu bowiem niebywały dotąd rozwój w całej Europie.

Bernard był nie tylko gorliwym opatem swojej rodziny zakonnej. Zasłynął także jako myśliciel, teolog i kontemplatyk. Umiał łączyć życie czynne z mistyką. Mając do dyspozycji na rozmowę z Bogiem tak mało czasu w ciągu dnia, poświęcał na nią długie godziny nocy. Założył około trzystu fundacji zakonnych, w tym także cysterską fundację w Jędrzejowie. Wywarł wpływ na życie Kościoła swej epoki. Był jedną z największych postaci XII wieku. Nazwano go „wyrocznią Europy”. Był obrońcą papieża Innocentego II. Położył kres schizmie Anakleta w Rzymie. Z polecenia Eugeniusza III ogłosił II krucjatę krzyżową. Napisał regułę templariuszy, zakonu powołanego w 1118 r. do ochrony pielgrzymów od napadów i stania na straży Grobu Chrystusa.

Bernard bardzo żywo bronił czystości wiary. Bernard zasłynął także swymi pismami. Jest ich wiele: od drobnych rozpraw teologicznych, poprzez utwory ascetyczne, kończąc na listach i kazaniach. Bernard wyróżniał się także nabożeństwem do Męki Pańskiej. Na widok krzyża zalewał się obfitymi łzami. Bracia zakonni widzieli nieraz, jak czule rozmawiał z Chrystusem ukrzyżowanym. Dla wyrażenia swojej miłości do NMP nie tylko pięknie o Niej pisał, ale często Ją pozdrawiał w Jej świętych wizerunkach. Powtarzał wówczas radośnie Ave, Maria!

Zmarł w Clairvaux 20 sierpnia 1153 r. Do chwały świętych wyniósł go papież Aleksander III w 1174 roku. Doktorem Kościoła ogłosił Bernarda papież Pius VIII w 1830 roku. W osiemsetną rocznicę jego śmierci Pius XII w 1953 r. wydał ku czci św. Bernarda piękną encyklikę, zaczynającą się od słów Doktor miodopłynny.

W ikonografii Bernard przedstawiany jest w stroju cysterskim. Jego atrybutami są m.in.: księga, krzyż opacki, krucyfiks; Matka Boża z Dzieciątkiem, narzędzia Męki Pańskiej, pióro pisarskie, różaniec, trzy infuły u stóp, rój pszczeli, ul.

źródło – brewiarz.pl

zdj. – skarbykoscioła.pl

Jacek Odrowąż urodził się pod koniec XII wieku w Kamieniu na Śląsku. Po uzyskaniu doktoratu z teologii i obojga praw, po studiach w Paryżu i w Bolonii, został w 1218 r. mianowany przez swego stryja, biskupa krakowskiego Iwona Odrowąża, kanonikiem katedry krakowskiej. Wraz ze stryjem udał się do Italii. Tam poznał św. Dominika Guzmana i w 1220 r. przyjął habit z jego rąk.

W 1243 roku powrócił do Krakowa, gdzie zmarł 15 sierpnia 1257 roku. Papież Klemens VII w 1527 roku ogłosił go błogosławionym, a Klemens VIII 17 kwietnia 1594 roku zaliczył go w poczet świętych. Jest patronem Polskiej Prowincji Dominikanów.

1223 roku Jacek osiadł przy kościele Św. Trójcy w Krakowie, gdzie powstał pierwszy w Polsce konwent dominikanów. Zakładał klasztory dominikańskie we wszystkich polskich diecezjach. Był także niestrudzonym apostołem na Rusi, wśród Prusów i na Litwie. Szerzył kult Najświętszego Sakramentu i Matki Bożej.

Jaśniał pokorą, wstrzemięźliwością i czystością. Oddany Maryi i oderwany od świata, otrzymał od Boga dar czynienia cudów i w całym swym życiu słynął tym darem; samych umarłych wskrzesił ponad pięćdziesiąt.

Jest jednym z największych misjonarzy dominikańskich.

Św. Jacek to wzór kapłana na trudne czasy

– mówił kard. Stanisław Dziwisz podczas Mszy św. u grobu świętego w kościele dominikanów Świętej Trójcy w Krakowie, 17 sierpnia 2009r.

Ewangelizacja nie czeka na dogodną sytuację, ona jest możliwa nawet w wielkim ucisku – mówił w homilii metropolita krakowski. – Św. Jacek nie zwalniał się z kapłańskiej posługi w sytuacji trudnej, on ją spełniał nie tracąc z oczu skarbów, jakie w jego kapłańskich dłoniach złożył Chrystus. Są to dwa skarby, które artyści utrwalają w obrazach i figurach św. Jacka — Eucharystia i posąg Matki Jezusa.

W dniu 22 sierpnia, święto Maryi Królowej, cały Kościół odnawia poświęcenie się Niepokalanemu Sercu Maryi.

Ojciec Święty Pius XII, który dokonał poświęcenia świata Niepokalanemu Sercu Maryi w 1942 r., ustanawiając to święto w 1954 r.zwrócił się do całego Kościoła w następujących słowach:

Naszą Apostolską Władzą wyznaczamy i ustanawiamy święto Maryi Królowej, które cały świat winien obchodzić corocznie w dniu 31 maja (dziś jest to dzień 22 sierpnia). Równocześnie zarządzamy, aby w tym dniu odnawiano poświęcenie ludzkości Niepokalanemu Sercu Najświętszej Maryi Panny. To bowiem pozwala żywić niepłonną nadzieję, że nadejdą czasy pomyślne, rozjaśnione triumfem religii i chrześcijańskim pokojem.

– Pius XII, Ad caeli Reginam 1954 r.

Bądźmy wszyscy apostołami Maryi, by tego dnia zjednoczyła nas wspólna modlitwa, przez którą ponownie oddamy się Niepokalanemu Sercu Maryi – Sercu, które jest nam schronieniem i drogą, która zaprowadzi nas do Boga.

Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Królowej

Zostało wprowadzone przez papieża Piusa XII encykliką Ad caeli Reginam (Do Królowej niebios), wydaną 11 października 1954 r., w setną rocznicę ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Maryi.

Początkowo wspomnienie Maryi Królowej obchodzone było w dniu 31 maja, ale w wyniku posoborowej reformy kalendarza liturgicznego przesunięto je na oktawę uroczystości Wniebowzięcia Maryi – 22 sierpnia. To właśnie wydarzenie ukoronowania Maryi wspominamy w piątej tajemnicy chwalebnej różańca, a we wspomnienie dokonujemy aktu ponowienia poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi.

Tytuł ten podkreślony został także w dokumentach Soboru Watykańskiego II, szczególnie w Konstytucji Dogmatycznej o Kościele Lumen gentium:

Niepokalana Dziewica, zachowana wolną od wszelkiej skazy winy pierworodnej, dopełniwszy biegu życia ziemskiego z ciałem i duszą wzięta została do chwały niebieskiej i wywyższona przez Pana jako Królowa wszystkiego, aby bardziej upodobniła się do Syna swego, Pana panującego (por. Ap 19,16) oraz zwycięzcy grzechu i śmierci.

– KK 59.

Pani i Królowo nasza! Pod Twoją obronę uciekamy się; macierzyńską opieką otocz rodzinę polską i strzeż jej świętości. Natchnij duchem nadprzyrodzonym i pobożnością naszą parafię; ochraniaj jej lud od grzechów i nieszczęść, a pasterzy umacniaj i uświęcaj swymi łaskami. Narodowi polskiemu uproś stałość w wierze, świętość życia, zrozumienie posłannictwa. Złącz go w zgodzie i bratniej miłości. Daj tej polskiej ziemi, przesiąkniętej krwią i łzami, spokojny i chwalebny byt w prawdzie, sprawiedliwości i wolności. Rzeczpospolitej Polskiej bądź Królową i Panią, natchnieniem i Patronką.

W zaistniałej sytuacji epidemiologicznej w gminie Głuszyca, Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Wałbrzychu informuje, że uczestnictwo w Eucharystii w czasie epidemii zachorowań na COVID-19 nie stanowi dużego zagrożenia zakażenia wirusem SARS-CoV-2.

Przestrzeganie zaleceń Głównego Inspektora Sanitarnego, tj. stosowanie maseczek ochronnych, dezynfekcji rąk, zachowanie odpowiednich odległości, unikanie kontaktów fizycznych, np. uścisk dłoni, wietrzenie pomieszczeń, minimalizuje zagrożenie wystąpienia zakażeń.

W związku z powyższym zaleca się przestrzeganie wyżej wymienionych zasad, co uchroni zdrowie Wasze i Waszych bliskich.

Prawda o Wniebowzięciu Matki Bożej stanowi dogmat naszej wiary, choć formalnie ogłoszony stosunkowo niedawno – przez papieża Piusa XII – 1 listopada 1950 r. w konstytucji apostolskiej Munificentissimus Deus:

Najistotniejsza jego część brzmi:

… Na chwałę Wszechmocnego Boga, który specjalną łaskawością obdarzył Dziewicę Maryję, ku czci Syna Jego, nieśmiertelnego Króla wieków oraz Zwycięzcy grzechu i śmierci, dla powiększenia chwały jego Błogosławionej Matki, ku niewypowiedzianej radości całego Kościoła powagą Pana Naszego Jezusa Chrystusa, Świętych Apostołów Piotra i Pawła i Naszą, ogłaszamy, oświadczamy i określamy jako dogmat prawdę przez Boga objawioną, że Niepokalana Bogarodzica zawsze Dziewica Maryja, po dopełnieniu życia ziemskiego z ciałem
i duszą została wzięta do nieba….

Oznacza to, że Matka Jezusa bezpośrednio po zakończeniu swojego ziemskiego życia dostąpiła radości oglądania Trójcy Świętej, do której zbliżyła się najbardziej ze wszystkich ludzi.

Różne bywają nazwy tej uroczystości: Wzięcie Maryi do nieba, Przejście, Zaśnięcie, Odpocznienie Maryi. Nie wszyscy ojcowie Kościoła, zwłaszcza na Wschodzie, byli przekonani o fizycznej śmierci Matki Najświętszej. Dlatego także Pius XII w swojej konstytucji apostolskiej nie mówi nic o śmierci, a jedynie o chwalebnym uwielbieniu ciała Maryi i jego wniebowzięciu. Kościół nie rozstrzygnął zatem, czy Maryja umarła i potem została wzięta do nieba z ciałem i duszą, czy też przeszła do chwały nie umierając, lecz „zasypiając”.

Katechizm Kościoła Katolickiego podkreśla:

Wniebowzięcie Maryi jest szczególnym uczestniczeniem w Zmartwychwstaniu Jej Syna i uprzedzeniem zmartwychwstania innych chrześcijan.

W polskiej tradycji dzisiejsze święto zwane jest również świętem Matki Bożej Zielnej. Wdzięczni Bogu i Jego Matce, przynosząc do poświecenia wiązanki kwiatów, zbóż, roślin – mamy nadzieję, że kiedyś, w wieczności Maryja przedstawi nas Bogu z naręczem naszych dobrych uczynków i życia zgodnego z wyznawaną wiarą i przykazaniami.

Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, upamiętniająca zwycięską bitwę warszawską powinna być dla nas także dniem gorącej modlitwy w intencji naszej Ojczyzny.

Po konsultacjach z Głównym Inspektorem Sanitarnym dotyczących podejmowania działań mających na celu minimalizowanie ryzyka rozprzestrzeniania się koronawirusa Covid-19 oraz w trosce o zdrowie i bezpieczeństwo nas wszystkich informujemy, że wydarzenie Sudeckie Forum Inicjatyw zostaje przeniesione i odbędzie się w terminie 12 – 17 sierpnia 2021 r. Szczegóły programu podamy do końca września 2020 r.

Priorytetem dla nas jest zdrowie i spokój nas wszystkich. W poczuciu odpowiedzialności za drugiego człowieka podejmujemy prewencyjne działania i mamy nadzieję, że wspólnie przetrwamy ten trudny dla nas wszystkich czas. Dziękujemy wszystkim zaangażowanym w przygotowania do wydarzenia.

We wspomnienie św. Krzysztofa, 25 lipca br., już po raz 15. obchodzimy Dzień Bezpiecznego Kierowcy.

Apelujemy do wszystkich kierowców i prosimy o kulturalną, ostrożną i bezpieczną jazdę! Do wszystkich uczestników ruchu – o poszanowanie dla życia, bo jest ono darem Bożym! Wówczas też będziemy mogli liczyć na opiekę patrona kierowców św. Krzysztofa, dzięki której to opiece każda podróż okaże się bezpieczna i bezpiecznie wrócimy do domu. Kierujmy się miłością na drogach!

– podkreślają w specjalnym apelu na dzień św. Krzysztofa Krajowy Duszpasterz Kierowców, ks. Marian Midura i Fundacja Kierowca Bezpieczny.

Zapraszamy wszystkich kierowców z terenu naszej parafii (i nie tylko :-)), na poświęcenie pojazdów, które odbędzie się w sobotę 25 lipca po Mszy św. o godz. 17.00 i 18.00. Za wstawiennictwem św. Krzysztofa, patrona wszystkich kierowców i podróżujących – modlić się będziemy o nasze bezpieczeństwo na drogach.

Inicjatywa Dnia Bezpiecznego Kierowcy została podjęta w 2006 roku przez Krajowego Duszpasterza Kierowców, który współpracuje z Krajową Radą Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego oraz przez kierowcę rajdowego Krzysztofa Hołowczyca, założyciela fundacji „Kierowca Bezpieczny”. W tym dniu wspólnie z policjantami przypominają oni kierowcom, jak ważne jest przestrzeganie przepisów ruchu drogowego, a także kultura jazdy i poszanowanie innych użytkowników drogi.

Wakacyjnego wędrowania ciąg dalszy…Tym razem parafialny oddział Akcji Katolickiej przy parafii pw. Chrystusa Króla –  z asystą Eucharystycznego Ruchu Młodych –  zorganizował wyprawę na Jałowiec.

Na dzień dobry pogoda mocno pokrzyżowała plany, ale ogromne chęci uczestników przeważyły – Idziemy! O godz. 10.15 wyruszyliśmy niebieskim szlakiem i blisko godzinę wędrowaliśmy w strugach deszczu, pokonując dwa ostre podejścia. Na Jałowiec weszliśmy ok. godz. 12.00. Dla niewtajemniczonych – góra Jałowiec, 751 m npm. w paśmie Gór Czarnych w Górach Wałbrzyskich. Nagrodą była (nareszcie!) piękna pogoda, ognisko, kiełbaska i pieczone jabłka.

Wyprawę zakończyliśmy słodkim poczęstunkiem na salkach katechetycznych.

Poniżej komunikat bp. Marka Mendyka w związku z PPDŚ na Jasną Górę:

Drodzy Pielgrzymi, drodzy bracia i siostry! Zbliża się czas pielgrzymek. Obecna sytuacja pandemii zmusza nas w tym roku do zmiany formy naszego pielgrzymowania na Jasną Górę. W duchu odpowiedzialności za bezpieczeństwo i zdrowie pielgrzymów, po konsultacjach z Głównym Przewodnikiem, postanowiliśmy, że XVII Piesza Pielgrzymka Świdnicka będzie miała ograniczony charakter.

W związku z tym, że nie ma możliwości, abyśmy wszyscy – tak licznie jak w latach ubiegłych – wyruszyli na pielgrzymkowy szlak, dlatego zwracam się z zaproszeniem do udziału w Grupie Duchowego Uczestnictwa.

W naszym imieniu na Jasną Górę udadzą się tylko przedstawiciele księży przewodników oraz zabezpieczający trasę porządkowi. W piątek, 31 lipca po Mszy św. o godz. 10.00 w katedrze świdnickiej wyruszą oni na pielgrzymi szlak. Poniosą na pątniczym szlaku do stóp Jasnogórskiej Pani wszystkie nasze intencje.

Tych zaś, którzy w tym roku pozostaną, tworząc Grupę Duchowego Uczestnictwa zachęcam, aby w wyznaczone dni, w różnych miejscach naszej diecezji, każdego dnia we wskazanych kościołach, byśmy razem uczestniczyli we Mszy Świętej i wieczornym Apelu według grup pielgrzymkowych.

Ufam, że w niedzielę 9 sierpnia, będziemy mogli dołączyć w pielgrzymce autokarowej do naszych pieszych pielgrzymów na Jasnej Górze i razem z nimi uczestniczyć we Mszy Świętej o godz.9.30 w kaplicy Cudownego Obrazu.

Wszystkich – zarówno tych, którzy udadzą się w drogę, jak i duchowych uczestników pielgrzymki, którzy tworząc tzw. Grupę VII – otaczam serdeczną modlitwą i z serca błogosławię.

† Marek Mendyk

Biskup Świdnicki

Dzień 6: 5 sierpnia (śr): Wałbrzych, kolegiata Św. Aniołów Stróżów, godz. 18. Msza św. i Apel.

(dla grupy 6 – Rejon Wałbrzycha, Boguszowa – Gorc, Głuszycy) – przewodniczy bp Ignacy Dec