2 lutego obchodzone jest w Kościele święto Ofiarowania Pańskiego, potocznie zwane świętem Matki Bożej Gromnicznej.
Bardzo pięknie o tym święcie pisze Anselm Grün – mnich benedyktyński: „Święto Ofiarowania Pańskiego zaprasza nas, by przyjąć Chrystusa do wewnętrznej świątyni naszego serca. Wesele między Bogiem i człowiekiem odbywa się wtedy, gdy pozwalamy wejść Chrystusowi do wewnętrznej świątyni zamku naszej duszy. Znajduje to swój wyraz podczas święta w procesji ze świecami. Na rozpoczęcie Eucharystii wspólnota zbiera się w ciemnym przedsionku kościoła. Kapłan święci świece i zapala je. Następnie wszyscy wchodzą z płonącymi świecami do kościoła. Jest to obraz tego, że do świątyni naszej duszy wchodzi światło Jezusa Chrystusa i rozświetla wszystko, co jest tam jeszcze ciemne i jeszcze nie wyzwolone”.
Liturgia święta Ofiarowania Pańskiego nosi cechę uroczystości oraz radości z powodu pierwszego wejścia Chrystusa do świątyni, a zarazem cechę ofiary, bowiem przychodzi On i do świątyni, aby być złożonym w ofierze. Kościół wspominając to wydarzenie zaprasza nas wszystkich do pójścia na spotkanie z Chrystusem w domu Bożym, gdzie możemy Go odnaleźć w sprawowanej Eucharystii i uczcić swego Zbawiciela, składając Mu hołd wiary i miłości, podobnych do wiary i miłości Symeona i Anny i przyjąć Go do serca. Takie znaczenie ma procesja z gromnicami: iść na spotkanie z Chrystusem – Światłością świata, z zapalonym światłem życia chrześcijańskiego.
W święto Ofiarowania Pańskiego wszyscy: zakonnice i zakonnicy, pustelnicy i świeccy konsekrowani, dziewice poświęcone Bogu i wdowy konsekrowane, obchodzą w tym roku już po raz siódmy Dzień Życia Konsekrowanego.
niedziela.pl
misericors.org