Jacek Odrowąż urodził się pod koniec XII wieku w Kamieniu na Śląsku. Po uzyskaniu doktoratu z teologii i obojga praw, po studiach w Paryżu i w Bolonii, został w 1218 r. mianowany przez swego stryja, biskupa krakowskiego Iwona Odrowąża, kanonikiem katedry krakowskiej. Wraz ze stryjem udał się do Italii. Tam poznał św. Dominika Guzmana i w 1220 r. przyjął habit z jego rąk.
W 1243 roku powrócił do Krakowa, gdzie zmarł 15 sierpnia 1257 roku. Papież Klemens VII w 1527 roku ogłosił go błogosławionym, a Klemens VIII 17 kwietnia 1594 roku zaliczył go w poczet świętych. Jest patronem Polskiej Prowincji Dominikanów.
1223 roku Jacek osiadł przy kościele Św. Trójcy w Krakowie, gdzie powstał pierwszy w Polsce konwent dominikanów. Zakładał klasztory dominikańskie we wszystkich polskich diecezjach. Był także niestrudzonym apostołem na Rusi, wśród Prusów i na Litwie. Szerzył kult Najświętszego Sakramentu i Matki Bożej.
Jaśniał pokorą, wstrzemięźliwością i czystością. Oddany Maryi i oderwany od świata, otrzymał od Boga dar czynienia cudów i w całym swym życiu słynął tym darem; samych umarłych wskrzesił ponad pięćdziesiąt.
Jest jednym z największych misjonarzy dominikańskich.
Św. Jacek to wzór kapłana na trudne czasy
– mówił kard. Stanisław Dziwisz podczas Mszy św. u grobu świętego w kościele dominikanów Świętej Trójcy w Krakowie, 17 sierpnia 2009r.
Ewangelizacja nie czeka na dogodną sytuację, ona jest możliwa nawet w wielkim ucisku – mówił w homilii metropolita krakowski. – Św. Jacek nie zwalniał się z kapłańskiej posługi w sytuacji trudnej, on ją spełniał nie tracąc z oczu skarbów, jakie w jego kapłańskich dłoniach złożył Chrystus. Są to dwa skarby, które artyści utrwalają w obrazach i figurach św. Jacka — Eucharystia i posąg Matki Jezusa.
Rekomendowane dla Ciebie
