W Wielką Sobotę w czasie sprawowanej Mszy św. Wigilii Paschalnej było poświęcenie ognia i zapalenie Paschału, zaśpiewane Orędzie Wielkanocne, oraz po raz pierwszy od 40 dni radosne „Alleluja”. Została poświęcona także Woda Chrzcielna.
Wielki Piątek czas ciszy i zadumy, milczą dzwony i organy. Wieczorem sprawowana jest Liturgia Męki Pańskiej. Zaczyna się od gestu „prostracji” czyli leżenia krzyżem na ziemi przez kapłana, następnie Liturgia Słowa, której częścią jest śpiewana Męka Jezusa wg Ewangelii św. Jana. Po niej następuje uroczysta Modlitwa Wiernych i Adoracja Krzyża. A następnie przeniesienie Najświętszego Sakramentu do Grobu.
W Wielki czwartek była sprawowana Msza św. Wieczerzy Pańskiej, która w sposób szczególny odsyła nas do wieczernika. Dlatego w Modlitwie Eucharystycznej kapłani wypowiadają słowa „To jest dzisiaj”. Jest to dzień ustanowienia Sakramentów Eucharystii i Kapłaństwa. Podczas liturgii została udzielona posługa Lektoratu czterem ministrantom. Tradycją naszej Parafii jest, że w czasie ofiarowania w Wielki Czwartek przynoszone są dary dla potrzebujących. Na zakończenie był czas na życzenia składane kapłanom, ale i słowa „Dziękuję…, Przepraszam.. i Proszę…” z ich strony. Następnie Najświętszy Sakrament został przeniesiony do ołtarza Adoracji „Ciemnicy”.
W ostatni Piątek przed wielkim tygodniem odbyła się Droga Krzyżowa z inscenizowanymi stacjami, ulicami naszego miasta.
Droga Krzyżowa jest nabożeństwem upamiętniającym przejście Jezusa Chrystusa z krzyżem ulicami Jerozolimy z pretorium Piłata na Golgotę. Polega ono na rozważaniu męki Chrystusa w połączeniu z symbolicznie, wytyczoną drogą, obrazującą związane z nią zdarzenia, stacje.
Wzorem lat ubiegłych, w najbliższy piątek tj. 12 kwietnia, zapraszamy do uczestnictwa w nabożeństwie Drogi Krzyżowej, która przejdzie ulicami naszego miasta. W Misterium Męki Pańskiej poszczególne stacje przedstawiane będą przez aktorów-amatorów. Start: kościół parafialny, godz. 19.00. Przejdziemy ulicą Sienkiewicza, Parkową, Bohaterów Getta, Kolejową i Łukasiewicza. Meta: kaplica św. Józefa.
Wspólnota odnowy w Duchu Św. „Żywego Betlejem” przeżywała swój wielkopostny dzień skupienia 9.03.19 o temacie „W mocy Bożego Ducha” . Poprowadził go ks. Jakub, który zwrócił uwagę nam na otwarcie się na charyzmaty i dary a także na to co blokuje nas na działanie Ducha Bożego. Przedstawił też ważną rolę Kościoła hierarchicznego. Dzień ten przeżyliśmy poprzez uczestnictwo w Eucharystii, wysłuchaniu konferencji, modlitwie różańcowej a także na rozważaniu, jak ja otwieram się na dary Bożego Ducha. Wielkie dzięki Bogu za dar tego pięknego dnia.
Wspólnota Odnowy w Duchu Świętym naszej parafii będzie przeżywać swój dzień skupienia pt: „W mocy Bożego Ducha”.
9 marca 2019 od godz 9 do 13 Kaplicy Adoracji. Na który zapraszamy wszystkich członków wspólnoty, także chętnych.
Wielki Post w tradycji chrześcijańskiej jest szczególnym czasem przygotowania do najważniejszych w roku świąt. Posypanie głów popiołem w Środę Popielcową jest wyraźnym znakiem rozpoczęcia okresu zadumy nad kruchością życia, pokuty i modlitwy. Katolik powinien w tym czasie szczególnie skupić się na swojej wierze i życiu duchowym, co ma uświadomić mu nieuchronność śmierci, także modlitwą, postem i jałmużną odpokutować za grzechy.
W czasie Wielkiego Postu w kościołach odprawiane są specjalne nabożeństwa: w piątki Droga Krzyżowa, a w niedzielę Gorzkie Żale. Przez cały ten okres nie śpiewa się podczas mszy św. „Alleluja”.
Wielki Post kończy się uroczystą Wigilią Paschalną w Wielką Sobotę.
Dlaczego Wielki Post trwa 40 dni? To pamiątka czterdziestodniowego postu Jezusa na pustyni. Czterdzieści lat wędrowali też Izraelici po ucieczce z Egiptu, zanim dotarli do ziemi obiecanej. W pierwszych wiekach chrześcijaństwa Wielki Post obejmował tylko Wielki Piątek i Wielką Sobotę. Z czasem się wydłużał aż na początku IV w. ustalono ostatecznie 40 dniowy okres pokuty.
W niedzielę 10 lutego, odbyła się uroczysta Msza św. dziękczynna, celebrowana przez dostojnego Jubilata biskupa Marka Mendyka, który 31 stycznia obchodził dziesiątą rocznicę święceń biskupich. Czcigodny Jubilat przyjął sakrę biskupią w liturgiczne wspomnienie św. Jana Bosko w 2009 roku, w katedrze legnickiej, z rąk ówczesnego Biskupa Legnickiego Stefana Cichego, stając się tym samym biskupem pomocniczym naszej diecezji.
Mszę św. w rodzinnej parafii wspólnie z biskupem Markiem sprawowali: ks. prałat Ryszard Uryga, proboszcz parafii pw. Trójcy Świętej w Jedlinie Zdroju – pierwszy katecheta Jubilata, ks. proboszcz Sławomir Augustynowicz, ks. proboszcz Janusz Krzeszowiec z sąsiedniej parafii pw. NMP Królowej Polski oraz ks. Jakub Klimontowski i ks. Adam Makiel – wikariusze.
Dużym zaskoczeniem i miłą niespodzianka była dla ks. biskupa obecność Scholi Parafialnej z kościoła pw. św. Jerzego w Dzierżoniowie, w którym pracował jako wikariusz i jak sam mówi o wspólnocie, że są dla niego „jak rodzina”.
W homilii biskup Marek Mendyk zwrócił uwagę na słowa z dzisiejszego czytania, które wybrał jako swoje motto, dewizę biskupią: „In Verbo Tuo, Domine”, co oznacza Na Twoje słowo, Panie oraz „Za łaską Pana jestem tym, czym jestem” to hasło ks. biskupa. Nawiązał również do liturgii słowa, które ukazało powołanie trzech ludzi: Izajasza, Piotra i Pawła. Jakże inne są okoliczności ostatecznego powołania Piotra na „rybaka ludzi”. Zdarzenie to nie zachodzi w świątyni jak w wypadku Izajasza, lecz nad jeziorem, w okolicznościach bardzo prostych i ludzkich, jak przystoi Bogu, który stał się człowiekiem i przyszedł dzielić życie z ludźmi. Biskup zwracał naszą uwagę na postawę Piotra – uległość i ufność jego zostały nagrodzone. Trzy różne powołania, lecz jednakowa postawa pokory i uległości, co jest warunkiem wszelkiej odpowiedzi Bogu, który powołuje.
Podczas Mszy św. władze samorządowe na czele z burmistrzem Głuszycy panem Romanem Głodem uhonorowały dostojnego Jubilata mianem: „Zasłużony dla miasta Głuszycy” dziękując w imieniu mieszkańców za całe dobro i serce które okazał swojemu rodzinnemu miastu. Do życzeń dołączyły się wspólnoty naszej parafii, Liturgiczna Służba Ołtarza, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, wierni, przyjaciele. Dziękując za pamięć, biskup wspomniał wszystkich, których spotkał na swojej drodze, tych, którzy ukształtowali jego myślenie, postawę, powołanie; tych, którzy do dnia dzisiejszego wspierają go w dobrych i trudnych chwilach posługi kapłańskiej. Wspominał kolegów, nauczycieli, kapłanów, szczególne nieżyjącego już ks. prałata Józefa Molendę, siostry zakonne, przyjaciół, rodzeństwo. Swoje szczególne podziękowanie skierował do kochanej mamy, pani Genowefy Mendyk, wręczając jej kwiaty: „te kwiaty są dla Ciebie, Mamo…”.
Na zakończenie uroczystości ks. biskup udzielił zebranym Bożego błogosławieństwa.
Inka Zembrzuska
Wieś Grzmiąca, leżąca na terenie gminy Głuszyca, powstała prawdopodobnie już w XIII wieku, jako osada związana z pobliskim zamkiem Rogowiec, w późniejszych dziejach związana z ogromną posiadłością hrabiów von Hochberg z Książa i z Głuszycą.
Do rozwoju wsi przyczyniły się głównie założenie kopalni węgla kamiennego oraz rozwój rzemiosła domowego, w tym tkactwa. Około II połowy XIX wieku Grzmiąca zaczęła przekształcać się w wieś letniskową.
W połowie XVI wieku we wsi wzniesiono drewniany kościół parafialny, który po licznych remontach przetrwał do dziś i jest najcenniejszym zabytkiem miejscowości.
Świątynię wznieśli ewangelicy, w 1619 r. ją przebudowali (data na chorągiewce wieży). Po zakończeniu wojny trzydziestoletniej w 1648 roku przekazano kościół katolikom, którzy wyremontowali go i dobudowali wieżę, następnie w kolejnych stuleciach wielokrotnie modernizowali.
Wokół kościółka znajduje się cmentarz otoczony kamiennym murem z bramką.
Całość jest malowniczo umiejscowiona na zboczu wzniesienia.
W 1964 roku kościół wpisano do rejestru zabytków.
z cyklu „Cudze chwalicie…”