„I rzekł do nich anioł: Nie bójcie się! Oto zwiastuję Wam radość wielką,
która będzie udziałem całego narodu:
dziś bowiem w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel,
którym jest Mesjasz, Pan.”
Łk 2,10-11

Kochani parafianie!

Z okazji Świąt Bożego Narodzenia pragniemy przesłać wam najserdeczniejsze życzenia.

Życzymy świąt przepełnionych miłością, troską bliskich i nadzieją na lepsze jutro. Niech te święta będą dla każdego z was niezapomnianym czasem spędzonym bez pośpiechu, trosk i zmartwień. Aby odbyły się w spokoju i radości wśród najbliższych.

Niech Zbawca napełni Wasze serca wiarą, nadzieją, miłością i niech obdarzy Was pokojem i radością.

A wraz z nadchodzącym Nowym Rokiem życzymy każdemu z Was również dużo zdrowia i szczęścia. Niech nie opuszcza Was pomyślność i spełnią się wszystkie, te najskrytsze marzenia.

Szczęść Boże!

Podczas zdalnej katechezy, zrodził się pomysł przekazania życzeń świątecznych i noworocznych wszystkim Parafianom, Kapłanom, Rodzicom i dzieciom.
Uczniowie w swoich domach wykonali kartki świąteczne, szopki w których napisali swoje życzenia. „Na zbliżające się Święta Narodzenia Pańskiego, pragniemy złożyć wszystkim serdeczne życzenia. Głębokiego przeżywania Świąt Narodzin Chrystusa w zdrowiu, radości i ciepłej rodzinnej atmosferze.
Kolejny zaś Nowy Rok 2021, niech będzie czasem pokoju, nadziei oraz realizacji osobistych zamierzeń.”

Uczniowie SP3 

tekst – Beata Tarasiuk
zdjęcie wł. uczniów

Adwent nie musi się kojarzyć tylko z Roratami. Choć udział w nich jest ważnym świadectwem oczekiwania na Zbawiciela, za jego istotny wymiar uważa się także spowiedź. Jednak uczciwość wymaga, by sakrament pokuty i pojednania poprzedzony był rzetelnym rachunkiem sumienia, szczerym żalem za grzechy i postanowieniem poprawy, by był przeżyty na serio ze świadomością zadośćuczynienia Bogu i bliźniemu.

Taka spowiedź nie tylko przygotowuje na przyjście Boga, ale przede wszystkim uwrażliwia na Jego obecność i otwiera na świętość.
Zapraszamy na spowiedź w naszej parafii: 

Kościół parafialny:

Środa 16 grudnia : 17:00 – 18:00
Czwartek 17 grudnia: 17:00 – 18:00
Piątek 18 grudnia: 17:00 – 18:00

Kaplica św. Józefa:

Środa 16 grudnia: 16:00 – 17:00
Czwartek 17 grudnia: 16:00 – 17:00
Piątek 18 grudnia: 16:00 – 17:00

Adwent jest okresem pobożnego i radosnego oczekiwania na przyjście Pana.

To oczekiwanie dla każdego chrześcijanina ma potrójne znaczenie:

1.Wspominamy oczekiwanie na pierwsze, historyczne przyjście Pana Jezusa 

W ten sposób włączamy się w cały szereg poprzednich pokoleń ludzi sprawiedliwych z czasów Starego Testamentu, którzy przez wieki oczekiwali na przyjście Mesjasza. Liturgia adwentowa ukazuje postaci tych świętych, którzy poprzedzili bądź przepowiedzieli Jego przyjście. Już po grzechu pierwszych rodziców Adama i Ewy, Pan Bóg obiecał, że przyjdzie potomek Niewiasty, który pokona szatana (zob. Rdz 3, 15).

Naród Wybrany przez wieki z nadzieją oczekiwał spełnienia tej obietnicy. Jan Chrzciciel stał się głosem wołającym, który zapowiadał przyjście Zbawiciela. Wpatrujemy się także w Maryję, która w szczególny sposób oczekiwała Pana Jezusa. Ona poprzez swoje Fiat – „Niech mi się stanie”, które wyraża jej całkowite poddanie się woli Bożej – także uczy nas posłuszeństwa w wierze.

2. Nasze myśli biegną ku uroczystości Bożego Narodzenia

Oczekujemy tych radosnych świąt, poprzez modlitwę, udział w roratach, poprzez adwentowe postanowienia. Bóg staje się człowiekiem, przychodzi do nas i my powinniśmy wyjść Bogu naprzeciw, aby spotkać się z wcielonym Synem Bożym. W tym czasie przeżywamy rekolekcje, które mają nam w tym pomóc.

3. W końcu także nasze myśli biegną ku przyszłości

Jako wierzący pamiętamy, że kiedyś Pan Jezus ponownie przyjdzie na ziemię, aby ostatecznie pokonać wszelkie zło, grzech i zakrólować nad całym światem. Oczekiwanie na przyjście Chrystusa jest źródłem radości. Adwent przypomina nam, że całe nasze życie jest czekaniem.

Zawsze do czegoś dążymy. Człowiek, który w swym życiu już na nic nie czeka, jest nieszczęśliwy. Nasze chrześcijańskie życie staje się piękne dlatego, że jest czekaniem, jest dążeniem do czegoś, czekaniem na Kogoś, czekaniem na przychodzącego Chrystusa.

Roraty

Są to msze święte wotywne sprawowane z formularza o Matce Bożej w Adwencie. Przypominają one o szczególnej obecności Maryi w historii zbawienia. Ona w szczególny sposób oczekiwała Mesjasza jako córka Izraela, jako Matka Syna Bożego i jako Matka Kościoła.

W czasie rorat przy ołtarzu zapalamy dodatkową, specjalnie przyozdobioną świecę, tzw. roratkę, która symbolizuje właśnie Maryję jako patronkę adwentowego oczekiwania. Eucharystia rozpoczyna się przy zgaszonych światłach. Są one zapalane dopiero w czasie uroczystego hymnu „Chwała na wysokości Bogu”. Podczas Mszy świętych roratnich fioletowy kolor szat liturgicznych używany w Adwencie, zastępuje się bielą, która jest symbolem radości, czystości i światła.

Roraty w naszej parafii:

Kościół parafialny – 18:00
Kaplica św. Józefa – 17:00

Zapraszamy serdecznie całe rodziny! Szczególnie gorąco zapraszamy do udziału w Roratach dzieci, by z lampionami roratnimi uczestniczyły w tej Mszy św.

źródło: trojca.eu

W Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP, o godz. 12.00 wierni wspólnoty parafialnej zgromadzili się na   modlitwie ” Godzina Łaski”, o którą prosiła sama Matka Boża objawiając się w 1947 r. pielęgniarce Pierinie Gilli w Montichiari, we Włoszech.
– ” Życzę sobie, aby każdego roku w dniu 8 grudnia, w południe obchodzono Godzinę Łaski dla całego świata. Dzięki modlitwie w tej godzinie ześlę wiele łask dla duszy i ciała.”
Wierni, odpowiadając na to wezwanie , trwali przed przed Najŝwiętszym Sakramencie na modlitwie odmawiając „Anioł Pański” i Różaniec. W ciszy wypraszali także łaski dla swoich rodzin, parafii, Ojczyzny i świata. Owocem, trwania w „Godzinie Łaski” był udzielany potrzebującym Sakrament Pokuty i Pojednania. Uwieńczeniem wspólnej modlitwy , było błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem. „Maryjo, bez grzechu poczęta”- módl się za nami.                               

Tekst, Beata Tarasiuk

zdj. Barbara Jelewska. 

Godzina Łaski – Wtorek 8 Grudnia 12.00 – 13.00

Jest taka godzina w ciągu roku, gdy Niebo otwiera się szeroko dla każdego człowieka. Przez 60 minut na świat wylewają się fale łask. W tej godzinie nawrócić się może nawet najbardziej zatwardziały grzesznik. Ta godzina, to GODZINA ŁASKI, która jest wyjątkowym prezentem dla ludzkości od Niepokalanej. Przypada 8 grudnia o godz. 12.00.

O Godzinie Łaski powiedziała nam sama Maryja w Uroczystość Niepokalanego Poczęcia – 8 grudnia 1947 r. w Montichiari we Włoszech. Montichiari – czyli Jasna Góra! W tej maleńkiej włoskiej miejscowości Maryja ukazywała się pielęgniarce Pierinie Gili. Pierwsze objawienie miało miejsce 24 listopada 1946 r. w szpitalu. Pierina zobaczyła płaczącą Madonnę, której pierś przebijały trzy miecze. Powiedziała tylko trzy słowa: „Modlitwa. Ofiara. Pokuta”. Kiedy Pierina ponownie zobaczyła Matkę Bożą, bardzo się zdziwiła. Tym razem Maryja uśmiechała się, miała na sobie jasną szatę, a w miejscu trzech mieczy były przepiękne róże: biała, czerwona i złota. Przedstawiła się, jako Róża Duchowa.

Godzina Łaski – prośby i obietnice:

1. Życzę sobie, aby każdego roku w dniu 8 grudnia, w południe obchodzono Godzinę Łaski dla całego świata.
2. Dzięki modlitwie w tej godzinie ześlę wiele łask dla duszy i ciała.
3. Będą masowe nawrócenia.
4. Dusze zatwardziałe i zimne jak marmur poruszone będą łaską Bożą i znów staną się wierne i miłujące Boga.
5. Pan, mój Boski Syn Jezus, okaże wielkie miłosierdzie, jeżeli dobrzy ludzie będą się modlić za bliźnich.
6. Jest moim życzeniem, aby ta Godzina była rozpowszechniona.
7. Wkrótce ludzie poznają wielkość tej Godziny łaski.
8. Jeśli ktoś nie może w tym czasie przyjść do kościoła, niech modli się w domu

Zapraszamy na wspólną modlitwę w kaplicy Adoracji oraz kaplicy św. Józefa.

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Początek Ewangelii Jezusa Chrystusa, Syna Bożego.

Jak jest napisane u proroka Izajasza: «oto Ja posyłam wysłańca mego przed Tobą; on przygotuje drogę Twoją. Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie dla Niego ścieżki», wystąpił Jan Chrzciciel na pustyni i głosił chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów. Ciągnęła do niego cała judzka kraina oraz wszyscy mieszkańcy Jerozolimy i przyjmowali od niego chrzest w rzece Jordan, wyznając swoje grzechy.

Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a żywił się szarańczą i miodem leśnym. i tak głosił: «idzie za mną mocniejszy ode mnie, a ja nie jestem godzien, aby schyliwszy się, rozwiązać rzemyk u Jego sandałów. Ja chrzciłem was wodą, on zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym». (Mk 1, 1-8)

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie. Bo rzecz ma się podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż. zostawił swój dom, powierzył swym sługom staranie o wszystko, każdemu wyznaczył zajęcie, a odźwiernemu przykazał, żeby czuwał.

Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem. By niespodzianie przyszedłszy, nie zastał was śpiących. Lecz co wam mówię, do wszystkich mówię: Czuwajcie!» (Mk 13, 33-37)

Kryzysowy Adwent
W natłoku codzienności, w tym pędzie, któremu dajemy się porwać, koniecznym jest przypominanie sobie o celu naszej wędrówki. Adwent rozpoczyna rok liturgiczny, w trakcie którego po raz kolejny powtarzamy sobie historię zbawienia, historię, która nie jest zamknięta, bo my w niej uczestniczymy. Rok liturgiczny przypomina nam i czyni nas uczestnikami wielkich rzeczy, które Bóg dla nas zgotował. Trzy najważniejsze to: stworzenie świata i człowieka, wcielenie Syna Bożego i zbawienie.
Czujność może mieć negatywny charakter: ktoś lub coś nam zagraża, a my wiemy, że wróg nie śpi i że nieprzyjaciel natury ludzkiej nie spocznie! Szatan atakuje w ciągu dnia i z wieczora i o północy, i o pianiu kogutów i rankiem. Nie spocznie w tej wojnie o duszę i ciało i świat! Skąd tyle zniszczeń i wojen? Skąd degradacja środowiska naturalnego?
Czujność może mieć też sens pozytywny: zachowujemy ją w oczekiwaniu na powtórne przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa. To jest cel adwentowej drogi!
Łatwo jest zasnąć, bo senność nas dopada szczególnie w chwili kryzysu. Warto wykorzystać swoje potknięcia i zachwiania – z kryzysu też można wyciągnąć dobre owoce.
Kryzys przyszedł niespodziewanie? Czy aby na pewno? Czy w wielu wypadkach nie jest on owocem zapomnienia się, a dokładnie zapomnienia o Najważniejszym?

Ks. Jakub

APEL
PREZYDIUM KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI
NA CZAS ADWENTU

Dla ludzi wierzących każdy Adwent jest czasem szczególnym. Jest czasem oczekiwania z wiarą na powtórne przyjście Zbawiciela na ziemię, a jednocześnie przygotowania się do obchodów Uroczystości Bożego Narodzenia.

Narodziny Jezusa zmieniły wszystko. Zmienił się bieg historii. Zmienił się świat. Zmienił się człowiek. Zmiany były tak głębokie, że od narodzin Jezusa rozpoczęliśmy liczyć czas.

W porównaniu z poprzednimi, tegoroczny Adwent będzie wyjątkowy. Pandemia zmieniła nasz codzienny sposób funkcjonowania, również w wymiarze duszpasterskim i praktyk religijnych. W wielu osobach wywołuje ona lęk i niepewność. W wielu już zostawiła trudne doświadczenie choroby, a nawet śmierci bliskiej osoby.

Właśnie dlatego prosimy, aby w nadchodzącym czasie otworzyć nasze serca na nadzieję, którą przynosi Chrystus. Niech oczekiwanie na spełnienie tej nadziei umocni naszą wiarę, stając się źródłem pokoju serca oraz przyczyni się do przemiany nie tylko pojedynczych osób, ale i całych społeczności – naszych rodzin i naszej ojczyzny.

Zachęcamy wiernych do uczestnictwa w codziennych Mszach Świętych Roratnich, do spotkań z przebaczającym Jezusem w Sakramencie Pojednania, do prywatnej bądź wspólnotowej adoracji Najświętszego Sakramentu w ciągu tygodnia, przy zachowaniu wszystkich obostrzeń sanitarnych.

Kapłanów prosimy o jeszcze większą gorliwość duszpasterską – zgodnie ze wskazaniami swoich biskupów – zwłaszcza odnośnie do celebracji Eucharystii, posługi konfesjonału i innych sakramentów oraz duszpasterskiego towarzyszenia wiernym w ich codziennych zmaganiach. Serdecznie prosimy wszystkich księży proboszczów, aby stwarzali wiernym możliwość uczestnictwa w rekolekcjach adwentowych zarówno w kościele, jak i on-line.

Jako kapłani, nie szczędźcie czasu, aby codziennie spotykać się ze Słowem Bożym, trwać przed Najświętszym Sakramentem, modląc się za naszych parafian – o głęboką wiarę, o świętość życia, za Kościół i wreszcie za naszą ojczyznę – o pokój i umacnianie jej chrześcijańskiej tożsamości.

Niech adwentowy czas oczekiwania będzie dla nas zadatkiem tej nadziei, która spełni się wraz z ostatecznym przyjściem Bożego Syna.

Wszystkim z serca błogosławimy,

+Stanisław Gądecki
Arcybiskup Metropolita Poznański
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski
Wiceprzewodniczący Rady Konferencji Episkopatów Europy (CCEE)

+ Marek Jędraszewski
Arcybiskup Metropolita Krakowski
Wiceprzewodniczący Konferencji Episkopatu Polski

+ Artur G. Miziński
Sekretarz Generalny Konferencji Episkopatu Polski

Początki Cudownego Medalika są związane z objawieniami Matki Bożej, jakie miały miejsce w Paryżu w 1830 r. W sobotę 27 listopada 1830 r. Niepokalana objawiła się siostrze Miłosierdzia, św. Katarzynie Labouré.

Medalik rozpowszechnił się bardzo szybko w cudowny sposób. Za jego pośrednictwem działy się niezliczone nawrócenia i uzdrowienia. Ludzie doznawali szczególnej opieki Matki Bożej.

Na awersie medalika, wokół postaci Matki Bożej, znajduje się napis: O Maryjo bez grzechu poczęta módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy. W języku francuskim napis ten brzmi: O Marie conçue sans péché, priez pour nous qui avons recours a vous. W ten sposób Maryja objawia, że jest poczęta bez grzechu, czyli Niepokalana. Z rąk Matki Bożej rozchodzą się promienie. Są one symbolem łask, które Maryja nam wyprasza u swego Syna. Maryja depcze głowę węża, czyli szatana, aby ukazać, że z jej pomocą możemy zwyciężyć wszelkie zło.

Na rewersie znajduje się litera M połączona poprzeczną belką z górującym nad nią krzyżem. Symbol ten wskazuje, że Syn Boży zbawia nas przez swoją mękę i śmierć na krzyżu w obecności swojej Matki stojącej pod krzyżem. Poniżej litery M są dwa serca: Jezusa, otoczone koroną cierniową i serce Maryi przebite mieczem. Symbolizują one miłość Jezusa i Jego Matki do nas wszystkich. Dwanaście gwiazd wskazuje na Kościół zbudowany na fundamencie Apostołów i przypomina, że jesteśmy wezwani do apostolstwa i życia w świetle Ewangelii.

Już po objawieniach Katarzyna Labouré powiedziała swojemu spowiednikowi, ks. J. M. Aladelowi:
“Najświętsza Dziewica chce, abyś założył Stowarzyszenie Dzieci Maryi, któremu przez Jej pośrednictwo będą udzielane liczne łaski.”

Pierwsze stowarzyszenie, złożone z samych dziewcząt, powstało 8. września 1837 r. w parafii św. Piotra du-Gros-Caillou w Paryżu. Z upływem czasu powstawały również stowarzyszenia grupujące młodzież męską oraz przeznaczone dla wszystkich Stowarzyszenie Cudownego Medalika Niepokalanego Poczęcia NMP.

Współcześnie miliony osób noszą Cudowny Medalik i za pośrednictwem Maryi wypraszają liczne łaski Boże.
źródło: misjonarze.pl