Objawienia gietrzwałdzkie miały miejsce dziewiętnaście lat po objawieniach w Lourdes i trwały od 27 czerwca do 16 września 1877 roku.
Głównymi wizjonerkami były: trzynastoletnia Justyna Szafryńska i dwunastoletnia Barbara Samulowska. Obie pochodziły z niezamożnych polskich rodzin. Matka Boża przemówiła do nich po polsku, co miało szczególne znaczenie na terenach zaboru pruskiego, które były poddawane w tamtym czasie intensywnej germanizacji.
Podczas objawień Niepokalanej, 8 września 1877 r. na prośbę Dzieci – Matka Boża pobłogosławiła źródełko, znajdujące się w pobliżu sanktuarium i zapewniła, że do Gietrzwałdu mogą przychodzić chorzy, że udzieli im wielu łask, ale prosząc o zdrowie ludzie powinni odmawiać różaniec. Z pobłogosławionego przez Matkę Bożą źródełka pielgrzymi od 135 lat czerpią wodę, która przynosi ulgę cierpiącym, a także dokonują się liczne uzdrowienia. Jeszcze podczas objawień, 16 września 1877 r., w miejscu, gdzie dzieciom ukazywała się Matka Boża, umieszczono kapliczkę z figurą Maryi. Prowadzącą do źródełka Aleję Różańcową wysadzono drzewami i umieszczono kapliczki różańcowe
źródło – leksykonkultury.eu
Rekomendowane dla Ciebie
