Wejdźmy z odwagą w paschalną tajemnicę Chrystusa!
List Pasterski Biskupa Świdnickiego na Wielki Post 2021
Umiłowani w Chrystusie Panu, Siostry i Bracia!
Rozpoczęliśmy Wielki Post, co oznacza, że przed nami kolejna Wielkanoc. Trzeba nam jednak pamiętać, że post ma swój głęboki sens właśnie ze względu na Wielkanoc. Jest on drogą do tego wielkiego trzydniowego święta, którego istotą jest doświadczenie tajemnicy męki, śmierci i zmartwychwstania Pana Jezusa. I to jest główny sens Wielkiego Postu.
Gdybyśmy nie byli w Wigilię Paschalną gotowi na to, by potwierdzić swój chrzest i odnowić wpisane w ten chrzest złożone przyrzeczenia, gdyby nas ta liturgia zaskoczyła, to niezależnie od tego, ile po drodze byśmy się modlili, jak wiele próbowali pościć, znaczyłoby to nic więcej jak to, że nie przeżyliśmy tego czasu do końca po Bożemu i sensownie.
Dzisiaj zapraszam Was, abyście z odwagą i ufnością weszli na tę drogę, która doprowadzi nas do przeżycia paschalnej tajemnicy Jezusa Chrystusa – Jego męki, śmierci i zmartwychwstania. Mam nadzieję, że w tym szczególnym czasie, w okresie pandemii, odbędą się – choćby w skromniejszej formule – rekolekcje, podczas których będziemy mogli tę tajemnicę na nowo medytować.
Okres Wielkiego Postu stanowi dla nas – ludzi wiary – cenną sposobność do refleksji nad relacją między wiarą a miłością. Spróbujmy w tym czasie łaski spojrzeć na wiarę jako doświadczenie miłości – spotkanie z osobowym Bogiem – Jezusem Chrystusem, a przez to, że jest to spotkanie z Nim to i z drugim człowiekiem. Może warto w tych dniach często stawiać sobie pytanie: na ile jestem blisko Boga, który jest Miłością? Na ile jesteśmy poddani Panu Bogu, który jest jak ogień? Ile jest w nas tego Bożego ciepła, mocy, a na ile stygniemy?
Wielki Post – czas nawrócenia i łaski
Wiara nierozerwalnie wiąże się z nawróceniem. Jest zerwaniem z naszym grzechem, z różnego rodzaju bożkami i ze wszystkimi wytworzonymi przez nas „złotymi cielcami”, by powrócić do żywego prawdziwego Boga. Wierzyć – to znaczy oddać się Bogu i Jego miłosiernej miłości, która zawsze przyjmuje i przebacza, podtrzymuje życie i nadaje mu kierunek. To dzięki wierze prostują się krzywe linie naszego życia, naszej historii.
Wielki Post to czas takiego dojrzewania w Bogu, by spojrzeć na świat w inny sposób, innymi oczami, nawróconym sercem. „Dojrzewanie w Bogu – pisze ks. Jan Twardowski – to przejęcie się myślą ewangeliczną…[Wtedy człowiek] na wszystko patrzy inaczej: na pieniądze jak na stypendium od Pana Boga, dane po to, by pomagać innym. Dojrzewanie w Bogu pozwala inaczej popatrzeć na cierpienie, które nie jest ślepym ciosem, ale doświadczeniem, które ma rozwijać wewnętrznie i wzbogacać, na miłość jako na ciągłą walkę z egoizmem. Wciąż brak nam dojrzewania w Bogu… by wszystko zobaczyć inaczej” (Katechizm ks. Twardowskiego, Kraków 2002, s. 209-210).
Przyjmując miłość Jezusa, uczymy się szerzyć ją w otaczającym nas świecie każdym gestem i słowem. „Miłość niech będzie bez obłudy. Miejcie wstręt do złego, podążajcie za dobrem” (Rz 12, 9). Niech w Wielkim Poście każdy z nas doświadczy na nowo miłości Bożej, danej nam w Chrystusie, miłości, którą my z kolei każdego dnia mamy «oddawać» bliźniemu, zwłaszcza temu, który najbardziej cierpi i jest w potrzebie.
A może w tym okresie należałoby bardziej zadbać o własną rodzinę? Czas, który spędzasz z najbliższymi członkami swojej rodziny, ze swoim mężem, swoją żoną i dziećmi, jest czasem najlepiej oprocentowanym i przynosi najwięcej korzyści. Niech wielkopostna droga zmierzająca w kierunku wielkanocnym będzie prawdziwym powrotem do miłości Chrystusa. W ten sposób będziemy mogli w pełni uczestniczyć w radości paschalnej, na którą razem czekamy.
Wielkopostne inicjatywy
W tym roku papież Franciszek z okazji jubileuszu 150. rocznicy ogłoszenia św. Józefa Patronem i Opiekunem Kościoła Powszechnego skierował do nas wszystkich swój list zatytułowany „Patris corde” („Ojcowskim sercem”) zwracając naszą uwagę na św. Józefa, Oblubieńca Maryi, wyjątkowego Patrona i Opiekuna dla nas na dzisiejsze czasy.
Św. Józef jest człowiekiem głębokiej wiary i ufnej modlitwy. W obliczu zaskakujących losów Maryi i Jezusa, Józef nie kieruje się własną spontanicznością czy mądrością, ale pozostaje wsłuchany w głos Boga, do końca posłuszny woli Bożej – także w sytuacjach, które wymagały od niego wielkiej wiary. Św. Józef jest człowiekiem Słowa – co oznacza, że jest wierny Bożemu słowu. Niech będzie On Patronem naszego codziennego zawierzenia Panu Bogu.
Dlatego proszę Was z całego serca: przywołujcie w Waszych codziennych modlitwach tego świętego Patrona. Zapraszam do ożywienia kultu św. Józefa, bliższego przyjrzenia się i poznania Jego osoby. Szczególną formą oddawania czci Opiekunowi Zbawiciela niech będzie każdy 19. dzień miesiąca, poczynając do 19 marca tego roku, kiedy w kościołach i kaplicach poświęconych św. Józefowi zostanie odczytany Akt Zawierzenia naszej diecezji i rodzin Jego orędownictwu.
Pamiętajmy też, że 19 marca br. rozpoczyna się w Kościele powszechnym Rok Rodziny pod hasłem: Amoris laetitia” („Radość miłości”). Niech stanie się on okazją, by spojrzeć na nasze rodziny jako „domowy Kościół”. Rodzina bowiem, podobnie jak cała wspólnota Kościoła, jest polem, na które przynosi się Ewangelię i z którego się ona rozkrzewia. Rodzice świadomi swojej misji każdego dnia przekazują Ewangelię dzieciom. Dzieci przez codzienne: proszę, dziękuję, przepraszam są orędownikami dobrej nowiny dla swoich bliskich. Rodzina staje się tym samym głosicielką Ewangelii dla innych rodzin i środowiska, w którym żyje.
Cenną inicjatywą w tym szczególnym czasie Wielkiego Postu jest propozycja modlitewna „960 godzin dla rodzin”. Każdego dnia, godzina po godzinie, w dzień i w nocy będzie trwała nieustająca modlitwa za rodziny. Zachęcam Was do tej modlitwy. Módlmy się, niech rodziny będą przestrzenią rozwoju duchowego i wzajemnego umocnienia małżonków, a także miejscem bezpiecznego rozwoju dzieci i młodzieży. Zachęcam wszystkich, zwłaszcza narzeczonych, małżonków i całe rodziny, aby nawiedzać kościoły pod wezwaniem św. Józefa na terenie naszej diecezji, które w specjalnym dekrecie ogłosiłem kościołami jubileuszowymi w Roku św. Józefa.
Zakończenie
Na zakończenie pragnę przypomnieć to, co wybrzmiewało w naszych świątyniach już wiele razy. Tegoroczny Wielki Post przeżywamy pod hasłem: „Eucharystia daje życie”. Stajemy zatem wobec niezwykłego DARU, który wprowadza nas w zakłopotanie. Daru, który szokuje i zawstydza. Uświadamiamy sobie, że Chrystus na ziemi dał nam wszystko, zostawił SIEBIE: cały swój czas, wszystkie siły, a w końcu i życie. Jego słowa, które ze czcią wypowiadamy: „To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę”. „Ten Kielich jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę” – przypominają nam, że bez Niego nie możemy niczego dokonać w naszym codziennym życiu.
Każdy, kto prawdziwie uczestniczy w Eucharystii, ma w sobie dość siły, by zadziwić świat swoją dobrocią. Po spotkaniu z Chrystusem w Eucharystii człowieka stać na to, by każdym gestem, każdym czynem, swoją życiową postawą wnosił do świata entuzjazm swojej wiary w Chrystusa, który naprawdę żyje. Odkrywajmy na nowo ten dar Mszy świętej, w której udział na skutek pandemii został w znacznym stopniu ograniczony. Na nowo zapragnijmy uczestnictwa w Eucharystii, która „daje życie”.
Na czas Wielkiego Postu i przeżywania czterdziestodniowej pokuty życzę odwagi i wewnętrznej mocy, by ożywić w sobie ducha miłości i pokory, wzajemnej życzliwości, przebaczenia i służby. Niech nas wspiera św. Józef, Opiekun Zbawiciela, a Maryja niech będzie Orędowniczką i Wspomożycielką.
Z serca wszystkim błogosławię
† Marek Mendyk
Biskup Świdnicki
Świdnica, w Środę Popielcową, 17 lutego 2021 r.
Rekomendowane dla Ciebie
